Traditiegetrouw wordt op 4 mei stilgestaan bij alle slachtoffers die zijn omgekomen of vermoord sinds de tweede wereldoorlog of daarna in oorlogssituaties en vredesoperaties. Op 5 mei vieren we de opnieuw verkregen vrijheid. Ook in onze gemeente staan we stil bij de verschrikkingen van toen en de gebeurtenissen van nu. Zelf sluit ik altijd aan bij de herdenking bij het airborne monument in Heeswijk-Dinther.
In Nederland kennen we veel vrijheden. Vrijheid van meningsuiting, kiesrecht en vrijheid van godsdienst om er een paar te noemen. Voor veel van ons zijn dit dagelijkse zekerheden. Op social media kunnen we onze mening delen en om de vier jaar zijn we vrij om onze eigen volksvertegenwoordigers te kiezen. Iets wat in veel plekken op de wereld nog steeds niet kan en iets wat bijna 80 jaar geleden ook in ons eigen land niet kon.
Iedereen die ik ken heeft een eigen verhaal over hoe hun grootvaders en grootmoeders de oorlog meegemaakt hebben. Over de verschrikkingen, maar vooral ook over de dankbaarheid die zij hebben richting zij die ons op 5 mei bevrijden. De vrijheden van nu zijn niet vanzelfsprekend. Ik hoop dat we ons dit blijven beseffen hoe lang geleden het misschien ook lijkt. De vrijheid van een ander is ook de vrijheid van jezelf. Opdat wij niet vergeten.