Tijdens de campagne voor de verkiezingen lijkt het wel of we ineens allemaal in sprookjes geloven. Maar hoe fantasierijk sprookjes ook zijn, ze bevatten een kern van waarheid en meestal een levensles. Na de verkiezingen blijken sprookjes niet uitgekomen. Wat nu?
Na de verkiezingen staan gemeenten voor de nieuwe realiteit. Er zijn coalitie onderhandelingen en intussen moet het college haar werk blijven doen. Dat ze dat voortvarend oppakken lees je in de krant. Hoewel Progressief Bernheze al een paar jaar roept dat de gemeente weinig slagkracht heeft, heeft het demissionaire college nu de beslissing genomen dat er ambtenaren bij moeten. Waarom nu pas?
Er is nog geen bestuursakkoord, en dat raadsakkoord waar iedereen het eerder over had zou ook een sprookje kunnen zijn. Dat geeft het college ruimte om eens rustig te beschouwen. En blijkt een mooi ding. Inzichten die eerder door Progressief Bernheze zijn aangedragen worden nu in uitvoering gebracht. Kennelijk kun je politiek bedrijven door het juist even niet te doen.
Helaas speelt er ook van alles rond andere sprookjes. Afgelopen weekend blijkt dat niet wolven, zoals in de sprookjes van Roodkapje en dat van de zeven geitjes, maar honden schapen dood bijten. Dus de angst voor hedendaagse wolven blijkt ongegrond. Helaas zijn er wel gevaarlijke wolven in schaapskleren. Schaapachtigen die maar al te graag willen geloven dat een hoge concentratie aaibare dieren in een gebied (lees: intensieve veehouderij) niet gevaarlijk is. Mijn vrees is dat deze levensles pas geleerd wordt als de mens schade op loopt. Dat is net als in sprookjes.