Afgelopen weken stonden er meerdere artikelen in de krant over het onderwijs. Natuurlijk willen ouders het beste voor hun kinderen. Maar is het beste ook het hoogst mogelijke? Adviezen en gemaakte keuzes sluiten niet altijd op elkaar aan. Ook niet in de gemeente politiek.
Jaren geleden ging meer dan de helft van de kinderen na de basisschool naar het MAVO. Tegenwoordig lijkt dat niet goed genoeg meer en willen ouders hun kinderen naar HAVO en VWO sturen. Vervolgens zie je kinderen ploeteren om hun opleiding af te ronden. Gevolg: stress bij pubers. Wat is er mis met starten op het VMBO? Waarom een advies in de wind slaan?
In de gemeente politiek worden het hele jaar door rapporten vol adviezen gemaakt en gekocht. Zowel gevraagde als ongevraagde adviezen komen binnen. Een groot aantal rapporten gaat, met de commissies als tussenstop, naar de gemeenteraad. Die moeten daar vervolgens “chocola van maken”.
Nu verwacht je, dat als meerdere adviezen één richting uit gaan, de raad en het college van B&W wel zullen volgen. Maar dat is lang niet altijd zo. Hoe komt het toch dat wij goede adviezen negeren? Wat kan er nu belangrijker zijn dan een goed resultaat, of het geluk van een kind? Misschien is het goed om daar eens over na te denken. Denk je met ons mee?