Het is een bizarre tijd. Onze dorpen worden ongekend hard getroffen door het Coronavirus. Het virus pleegt niet enkel een aanslag op de gezondheid van velen, maar doet ook iets met ons als samenleving. Vele geliefde dorpsbewoners die veel voor onze dorpsgemeenschappen hebben betekend ontvallen ons, en de crisis lijkt voorlopig nog wel even aan te houden.
Tegelijkertijd zijn we het aan al die mensen die zoveel voor onze dorpen betekenen verschuldigd om ook in deze crisis onze dorpen levendig te houden. Een crisis als deze, die zoveel van ons samen vraagt, kan en mag nooit sterker zijn dan alles we met elkaar in de dorpen hebben opgebouwd. Afstand houden kan niet betekenen dat we in onze dorpen niet meer naar elkaar omzien. Binnen blijven kan niet betekenen dat we onze gemeenschapszin verliezen.
Dat beseffen velen zich, gelukkig. Daarom is het belangrijk om ook in deze tijd te blijven kijken naar wat er nog wel gaande is in onze dorpen. Dat is onwijs veel. Buiten lijkt alles plat te liggen, maar binnen wordt idee na idee bedacht om mensen op andere manieren samen te brengen. In onze buurgemeente Landerd vullen ze er zelfs een heuse kalender mee (mooi idee om na te apen!).
Verenigingen drinken een digitale borrel via skype en organiseren online workouts en game-avonden. Ondernemers ontplooien samen initiatieven om de winkel draaiende te houden en de dorpen te voorzien van een lekker hapje of een goed boek. Zorgverleners zetten hun beste beentje voor om liefdevolle zorg te verlenen, en tegelijkertijd familieleden via telefoons of een tablet betrokken te houden bij hun dierbare. En zo zijn er nog vele anderen die er juist in deze tijd voor zorgen dat de levendigheid waar we zo trots op zijn in onze dorpen blijft.
Laten we dat volhouden.