Afgelopen weekend was ik op een festival. Een favoriet tijdverdrijf van veel jongeren, al zie je er gelukkig mensen van alle leeftijden en achtergronden. Samen genieten van de zon en muziek. Een soort van minisamenleving dus, waarbij de organisatie beslist over Wat en Hoe en het publiek bepaalt of het goed genoeg is om een kaartje voor te kopen.
In het echt kun je niet kiezen om een jaartje over te slaan met het betalen van je belasting als iets je niet bevalt en met eens per 4 jaar een vakje rood kleuren, red je het ook niet. Toch wil de (lokale) overheid weten of ze op de goede weg zit. Als je kijkt naar de recent georganiseerde inspraakavonden zijn die pogingen niet perfect: de avond zelf verloopt prima, maar je ziet veelal dezelfde gezichten. Waarom lukt het niet om andere mensen te bereiken en enthousiasmeren, of zijn we ‘inspraakmoe’?
Er gebeurt veel, dingen zijn complex. Op een festival is het een stuk makkelijker. Was het bier te duur en stond de muziek te hard? Dan sla je een jaar over. Maar wat vind jij bijvoorbeeld van de geestelijke gezondheidszorg voor jongeren in Bernheze? Bij Progressief Bernheze zijn we met kundige mensen om onze gemeente groener en gezonder maken. Daar hoort het doorspitten van die grote dossiers bij. Maar achter elk dossier zit een persoonlijk verhaal. Wil je jouw visie delen over een voor jouw belangrijk punt? Wij luisteren!