De afgelopen zes jaar ben ik slechts één keer eerder in gegaan op homoseksualiteit in de stukjes voor deze krant. Na het gedoe afgelopen week voel ik dat ik er weer iets mee moet. Hoewel velen denken dat homoseksualiteit volledig geaccepteerd is, ligt de waarheid een stuk gevoeliger.
Voordat ik politiek actief werd, was ik actief voor het COC. Een belangenvereniging voor homo-, biseksuelen, transgenders en interseksuele mensen. In die tijd werd me geregeld gevraagd of het COC zichzelf niet overbodig had gemaakt. Helaas is het COC nog steeds niet overbodig.
Op tv roepen dat je geen mietje moet zijn, maar gewoon uit de kast moet komen is lekker gemakkelijk. Ik ben nog nooit iemand tegen gekomen die het gemakkelijk vond om uit de kast te komen. “Hoi pap/mam, ik ben hetero”, hoef je niet te zeggen. Heteroseksueel blijft de norm in Nederland, ook al is het geen uitzondering meer om homo’s op tv te zien. Maar ja, die zijn wel op afstand. En Geer en Goor zijn natuurlijk alleen om te lachen.. De openheid in Nederland is fijn als je eenmaal die moeizame eerste stap hebt weten te zetten.
In Bernheze mag ik mezelf zijn, mede omdat ik het lef heb dat te doen. Als mensen mij niet nemen zoals ik ben, is dat niet mijn, maar hún probleem. Maar als je jong bent wil je erbij horen. Het is onze taak ervoor te zorgen dat jongeren die uit de kast willen komen weten dat ze er mogen zijn. Eén stukje als dit helpt een beetje, maar niet genoeg. We moeten het blijven herhalen.