Je dochter die uit wil vliegen. Je buurman die kleiner wil wonen. Een collega die een starterswoning zoekt. We kennen allemaal wel iemand die al veel te lang op zoek is naar een huis.
Natuurlijk weten we dat de wooncrisis ingewikkeld is. Je bouwt niet zomaar duizenden woningen bij. Dat kost tijd, geld en een lange adem. Maar terwijl we werken aan die grote opgaven kunnen we wel maatregelen nemen die nu verschil maken. Kleine stappen die de pijn verzachten en mensen weer aan een betaalbaar huis helpen.
Neem het splitsen van woningen. In Den Bosch hebben ze het simpel gemaakt: regels versoepeld, meer woningen zonder één meter extra grond. In Bernheze? Hier is het nog steeds onnodig ingewikkeld.
Of voorrang voor eigen inwoners. In Oss gebeurt het gewoon: inwoners krijgen voorrang bij sociale huurwoningen in hun eigen dorp of stad. Logisch, toch? Maar hier blijft het bij uitstellen.
Twee maatregelen. Eenvoudig en onze buren doen het al. We zouden ze morgen kunnen invoeren. Maar het gebeurt niet. Intussen staat een jongere hier nog steeds op plek duizend van de wachtlijst.
Grote problemen vragen om lange termijn oplossingen, maar ook om snelle stappen die vandaag al helpen. Progressief Bernheze blijft er werk van maken.