In de psychologie bestaat een theorie van de universele behoeften van de mens. Behoeften gerangschikt van laag naar hoog. Waardevol om hier eens naar te kijken in deze tijd waarin het soms lijkt alsof onze samenleving haar beste tijd gehad heeft en we gebombardeerd worden met negatief nieuws.
Vooral als blijkt dat we als mens veel delen en zelfs in basis hetzelfde nastreven.
Zo staan lichamelijke behoeften onderaan in de hiërarchie. Denk aan eten, drinken en slapen. Daarboven staat veiligheid, zoals in relaties, wonen en werken en sociale contacten. De hogere behoeften gaan over waardering, erkenning, eigenwaarde en respect. En als laatste de behoefte om jezelf te verwezenlijken, te ontwikkelen.
Ieder mens streeft in wezen naar de afwezigheid van honger, dorst en onveiligheid. En als basisvoorwaarde opgroeien en wonen in een fijne omgeving, in rust en harmonie, zonder armoede en uitgerust. Van daaruit kunnen we opklimmen naar hogere behoeften.
Dier én mens willen uiteindelijk gewoon zo fijn mogelijk leven. En soms is het goed ons te realiseren dat deze zogenaamde lagere behoeften niet altijd en voor iedereen vanzelfsprekend zijn. Ook de politiek als geheel moet haar steentje bijdragen om iedereen tot zijn recht te kunnen laten komen.